کد مطلب:78271 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109

و فی حدیثه علیه السلام: «كنا اذا احمر الباس اتقینا برسول الله، صلی الله علیه و آله، فلم یكن منا اقرب الی العدو منه.» یعنی و در حدیث او است علیه السلام كه بودیم ما كه در هر وقت كه شدت می كرد كار محاربه و قتال با دشمنان، پناه می بردیم ما به پیغمبر صلی الله علیه و آله، پس نبود كسی از ما نزدیكتر به سوی محاربه ی با دشمن از او صلی الله علیه و آله، یعنی آن حضرت پیش روی سپاه مبادرت به مقاتله ی با دشمن می كرد تا خدا فتح و نصرت می داد.

می گوید سید رحمه الله كه معنی كلام این است كه هرگاه بزرگ می شد ترس از دشمن و شدت می كرد گزیدن جنگ، پناه می بردند مسلمانان به جنگ كردن رسول خدا، صلی الله علیه و آله، به نفس نفیس خود، پس می فرستاد خدای تعالی نصرت و فتح را بر مسلمانان و ایمن می گردیدند از آنچه می ترسیدند از آن و قول حضرت علیه السلام «اذا احمر الباس» كنایه است از شدت كردن امر حرب و موید این كلام است قول رسول خدا صلی الله علیه و آله و حال آنكه دیده ضرب شمشیر مردمان را در روز مقاتله ی حنین و آن مقاتله ای بود با طایفه ی هوازن كه گفت «الان حمی الوطیس» یعنی در این زمان گرم شد شعله ی آتش و «وطیس» افروخته شدن آتش است پس تشبیه كرد، صلی الله علیه و آله، گرمی شمشیر زدن قوم را به برافروختن آتش و زبانه كشیدنش.